Centralne ogrzewanie - przykłady podłączeń

Klimat umiarkowany charakteryzuje się dużą zmiennością temperatur oraz szerokim rozdźwiękiem ich wysokości pomiędzy latem a zimą. W takich warunkach trudno mówić o komforcie termicznym, zwłaszcza gdy w lipcu temperatura przekracza 30 stopni, a w lutym, może spaść poniżej -20. Z tego powodu w budynkach mieszkalnych, przemysłowych i gospodarczych jest niezbędne centralne ogrzewanie. Instalację tego typu można wykonywać na kilka sposobów.

Instalacje grawitacyjna i pompowa

Obiekty przemysłowe rządzą się swoimi prawami w zakresie ogrzewania. Dlatego często spotyka się w nich niestandardowe systemy i dodatkowe urządzenia takie jak np. nagrzewnice. W domach mieszkalnych system grzewczy jest na stałe montowany w budynku, a za produkcję ciepła odpowiada w nim kocioł lub zewnętrzny dostawca. Wszędzie tam, gdzie nie ma możliwości podłączenia domu do sieci miejskiej, konieczne jest wygospodarowanie i wyposażenie kotłowni.

Kotły C.O. mogą być podłączane do instalacji o różnej konstrukcji i zasadzie działania. Do najbardziej typowych zaliczają się te z wymiennikami ciepła umieszczonymi na ścianach. Grzejniki są połączone z kotłem systemem rurek, którymi jest transportowana gorąca woda lub para. Pomimo podobnej budowy, tradycyjne instalacje centralnego ogrzewania dzieli się na dwie grupy:

• instalacje grawitacyjne – centralne ogrzewanie tego typu wykorzystuje naturalną tendencję ciała płynnego lub gazu do unoszenia się w górę wraz ze wzrostem temperatury. Ogrzana woda zmienia gęstość, dzięki czemu unosi się do góry, wypierając zimne medium. Rozdział wody na pomieszczenia może się odbywać w dolnej kotłowni (rozdział dolny) lub na strychu (rozdział górny),

• instalacje pompowe – jak wskazuje ich nazwa, za tłoczenie wody do wymienników ciepła odpowiadają pompy. Wspomaganie elektryczne sprawia, że praktycznie nie ma znaczenia, na jaką wysokość medium ma być tłoczone. W przeciwieństwie do C.O grawitacyjnego budynek może mieć więcej niż 25 m. Instalacje pompowe dzieli się też na otwarte i zamknięte, zależnie od typu kotła.

Instalacje płaszczyznowe

Jedną z nowszych i rzadziej stosowanych metod ogrzewania domu jest montaż instalacji płaszczyznowej. Polega ona na tym, że wymiennikiem ciepła jest cała ściana, podłoga lub sufit. Przewody transportujące medium są umieszczone pod powierzchnią i na stałe zintegrowane ze strukturą budynku.

 – Najpopularniejsze i najbardziej efektywne jest ogrzewanie podłogowe. Instalację tego typu montuje się na surowej konstrukcji podłoża, układając rury wężowato i mocując specjalną siatką lub zaczepami. Na rurach umieszcza się wylewkę i układa podłogę. Podobne konstrukcje można też tworzyć na ścianach i sufitach pod warstwą tynku – wyjaśnia pracownik firmy Budoinstal.

Zaletą ogrzewania płaszczyznowego jest emitowanie ciepła na dużej powierzchni, dzięki czemu pomieszczenie ogrzewa się szybciej i łatwiej utrzymać w nim stałą temperaturę. Ponadto ogrzewanie podłogowe jest tańsze ze względu na to, że nie trzeba podnosić temperatury w całym pomieszczeniu, a jedynie w strefie, w której przebywają mieszkańcy domu.