Jak uszyć firany z woalu?

Najprostsza firanka z woalu gładkiego to odpowiednich wymiarów pasmo materiału odwiniętego z beli, które ze wszystkich stron wykończone jest zakładką na około 1 cm. Tak przygotowaną firankę wystarczy podczepić żabkami do karnisza – dokładnie tak samo, jak robiły to nasze mamy i babcie. Jest to najszybszy, ale jednocześnie najmniej efektowny sposób dekorowania okien. W artykule opisujemy kilka bardziej zaawansowanych pomysłów na firany z woalu gładkiego.

Niezależnie od tego, jaka forma zostanie ostatecznie wybrana, pewne zasady szycia firan z woalu pozostają niezmienne. Konieczne jest też przygotowanie podstawowych narzędzi i materiałów, które są niezbędne do szycia. 

Narzędzia, materiały i dodatki do szycia firanek

Ręczne szycie firan jest możliwe, ale niezwykle pracochłonne. Dlatego choćby najprostsza maszyna do szycia wydaje się koniecznym minimum. Maszynowe szycie bardzo upraszcza wykonanie zakładek, tuneli, naszywanie taśm marszczących i lamówek. Ponadto potrzebne będzie żelazko i dobrej jakości nożyczki krawieckie. Sensu posiadania nożyczek nie trzeba wyjaśniać. Co do żelazka, to faktem jest, że poliestrowy woal gładki nie wymaga intensywnego prasowania. Jednak żelazko przyda się do zrobienia zaprasek do zakładek – nie tylko ułatwi i przyspieszy pracę, ale też poprawi estetykę wykończenia brzegów firanki.

Warto podkreślić znaczenie właściwego doboru nici. Po pierwsze: nici do szycia firan muszą być syntetyczne. Nitka naturalna nie zawsze ma odpowiedni poślizg, a ponadto może kurczyć się lub rozciągać po praniu. Oczywiście kolor nici powinien być maksymalnie zbliżony do koloru firan. Można stosować kolory kontrastowe, jeżeli takie jest założenie projektowe, ale jest to dość rzadka sytuacja.

Przed przystąpieniem do pracy dobrze jest wyprać materiał na firanki, przeprasować go i wyrównać. Taka forma dekatyzacji nie jest obowiązkowa w przypadku materiałów syntetycznych, ale nie zaszkodzi mieć pewność, że pracujemy na surowcu czystym i odpowiednio wygładzonym.

Jak wykończyć brzegi woalu? 

Najprostsza z najprostszych firanek to po prostu odpowiedniej długości pasmo woalu gładkiego, który został odcięty z beli. Jeżeli nawet projekt nie przewiduje żadnych falbanek podłożeń czy marszczeń, to konieczne jest wyrównanie i zabezpieczenie brzegów firanki. Klasycznym sposobem jest wykonanie bardzo wąskich zakładek. Najlepiej zastosować podwójne składanie: dzięki temu zakładka będzie mocniejsza, a ponadto skutecznie uda się ukryć niedoskonałości powstałe po przycinaniu brzegu woalu nożyczkami.

Trwalszym i atrakcyjnym wizualnie wykończeniem brzegów firanki jest lamówka. Można ją wykonać samodzielnie ze wstążki lub specjalnie przyciętego materiału. Jednak najwygodniej jest skorzystać z gotowych lamówek, czyli tasiemek precyzyjnie załamanych i zaprasowanych dokładnie w połowie szerokości. Korzystanie z nich daje nie tylko pewność zawsze dobrego efektu, ale też znacząco skraca czas szycia firan. Ich kolor może zbiegać się z kolorem, który mają tkaniny zasłonowe, czyli mocno kontrastować z barwą woalu firanki. Rola lamówek nie ogranicza się tylko do równego zamknięcia brzegu firany. Równie dobrze mogą być bardzo ozdobne – udekorowane koronką lub drobnymi frędzlami na taśmie. 

Jak marszczyć woal?

Przed zamówieniem materiału na firankę, należy starannie wymierzyć okno, a dokładnie szerokość karnisza oraz jego odległość od podłogi. Woal gładki jest dostępny w szerokości 300 cm. W większości przypadków taki wymiar wystarcza jako długość firanki. Gdy potrzebna jest nieco dłuższa firanka, rozwiązaniem problemu może być doszycie dolnej falbany. Przy ponadstandardowo wysokich pomieszczeniach należy potraktować długość materiału odwijanego z beli jako długość przyszłej firanki. W tej sytuacji maksymalna szerokość jednej firany wyniesie 300 cm. Nie jest to dużo. Dlaczego?

Zagadnienie wyjaśnia specjalistka z internetowego sklepu z tkaninami Vistyl: – Najestetyczniej wyglądają firany marszczone. Gładki woal, założony lub lamowany po brzegach, a następnie przypięty żabkami bez układania w fale, to bardzo rzadko spotykane rozwiązanie. Marszczenie jest standardem, który ma swoje zasady. Naczelna mówi, że najlepszy wygląd firan gwarantuje marszczenie w stosunku 1:2, a jeszcze lepiej 1:2,5. Oznacza to, że do uszycia firany na karnisz o szerokości 2,5 m potrzebny będzie woal o szerokości 5-6 m. 

Marszczenia firan można dokonać na wiele sposobów. W przeszłości najpopularniejsze było robienie zakładek w trakcie wieszania firanek na żabki. Obecnie niemal przy każdym sposobie zawieszania firanek stosowane są specjalne taśmy do marszczenia. Po naszyciu taśmy wzdłuż górnej krawędzi firanki wystarczy ściągnąć znajdujące się w niej sznurki. Taśmy mają oznaczenia informujące o tym, jak mocno ściągają materiał firanki i jak wysoka będzie fala marszczenia.

Na czym zawiesić firankę?

Zanim zaczniemy szyć firankę, musimy zdecydować, jak będzie zawieszona. Najchętniej wykorzystywane sposoby to:

• żabki – ciągle jeden z najpopularniejszych i najmniej wymagających (nie trzeba stosować specjalnych taśm) sposobów wieszania firan: w przeszłości wadą tego mocowania było niszczenie materiału firanki przez metalowe żabki – obecnie stosowane są bardzo wygodne, nierdzewiejące i trwałe żabki z tworzyw sztucznych,
• agrafki – wymagają naszycia na firankę specjalnej taśmy (najczęściej jest to taśma marszcząca), która posiada uszka ze sznurka lub kieszonki do zamocowania agrafek (haczyków),
• tunel – jeżeli karnisz jest wyposażony w łatwo demontowalną poziomą poprzeczkę, do zawieszenia firanki można zastosować tunel (szeroka zakładka z otworami po bokach), a dodatkowo przyszyć taśmę marszczącą, 
• przelotki – bardzo prosty i efektowny sposób zawieszania zasłon, który z powodzeniem można zastosować również przy szyciu firan: najprościej jest kupić gotową taśmę z przelotkami (plastikowymi lub metalowymi kółkami, przez które przechodzi poziomy drążek karnisza) i przyszyć do niej górną krawędź firanki,
• szelki – paski materiału o szerokości kilku centymetrów (dokładna szerokość i długość zależy od potrzeb i upodobań) przyszyte w regularnych odstępach do górnej krawędzi firanki: wolny koniec szelki może być zapinany na guzik, haftki lub rzepy.

Samodzielne szycie firan z woalu gładkiego może być bardzo satysfakcjonujące. Zadanie jest stosunkowo proste technicznie, a efekty mogą być rewelacyjne. Swobodę eksperymentowania zapewnia niska cena i atrakcyjny wygląd syntetycznego materiału.